الکترودهای روکش دار جهت جوشکاری دستی (MMAW)
این فرآیند در حال حاضر بیشترین کاربرد را در صنایع مختلف ماشین سازی و تولید سازه های فولادی بر عهده دارد. با استفاده از این روش، جوشکار می تواند اتصال آلیاژهای فولادی کربنی، کم آلیاژ و فولادهای زنگ نزن، انواع چدن، آلیاژهای آلومینیوم، مس، نیکل، کبالت و … را به خوبی انجام دهد.
قوس الکتریکی عبارت است از تخلیة بار الکتریکی بین دو قطب و یونیزه شدن گاز موجود در منطقة قوس.
در این روش انرژی لازم برای اتصال از تشکیل قوس اشاره شده بین دو قطب به دست می آید.
لازم به ذکر است که برای تشکیل قوس، وجود فاصله ای حدودی 3 میلی متر بین الکترود و قطعه کار ضروری است.
در این سیستم جریان الکتریسیته که معمولاً از برق شهر تأمین می شود توسط منبع قدرت )دستگاه جوشکاری( تقویت شده، شدت جریان متناسب با قطر الکترود و شرایط اتصال تنظیم می گردد. در این روش الکترود که نقش واسطه را بر عهده دارد از دو قسمت سیم و پوشش تشکیل شده است و با توجه به جنس و مشخصات قطعات مورد اتصال انتخاب می گردد.
قطر الکترود بر حسب نوع اتصال، نوع درز، ضخامت قطعه ی کار، وضعیت جوشکاری و مهارت جوشکار تعیین می شود.
قانون کلی آن است که هرگز نباید از الکترودی که قطر آن بیشتر از ضخامت قطعه کار است استفاده نمود.
الکترودهای قطور جهت جوشکاری در وضعیت قائم و بالای سر مناسب نیستند زیرا کنترل حوضچه ی مذاب جوش بزرگ در آن شرایط مشکل است.
در جوشکاری درزهای جناغی و لاله ای باید برای پاس اول از الکترودهای نازک و برای پاس های بعدی از الکترودهای قطور استفاده گردد
